„KILKU KUMPLI WEŹ”… PODRÓŻ DO STUMILOWEGO LASU.

Kiedy mały Christopher Robin obchodził swoje pierwsze urodziny, tata Alan Alexander Milne podarował mu pluszowego misia…. Maskotka ta stała się pierwowzorem jednego z najważniejszych bohaterów literatury dziecięcej, Kubusia Puchatka, który skradł serca milionom Maluchów i Dorosłych na całym świecie. O nim i jego przyjaciołach będzie dzisiejszy tekst. Bez zbędnych psychologicznych analiz i interpretacji, ale za to ze szczyptą małego uwielbienia i wielu ciepłych uczuć, jakimi darzy Puchatego Misia cała moja rodzina.

STUMILOWY LAS

Fot. Mark Phillips/Alamy

„Gdzie stuwiekowy rośnie las
I tam, gdzie Krzyś bawi się,
Jest wiele zaczarowanych miejsc,
O których Krzyś tylko wie…”

Niesamowitą krainą jest Stumilowy Las. To oddalona o około 60 kilometrów od Londynu ogromna, zadrzewiona przestrzeń z rozległymi wrzosowiskami. Jej najważniejszym elementem jest wzgórze Gills Lap. To tutaj piękną tęczą zachwycali się bohaterowie utworu. Cień wielkich sosen i zielonych „pułapek” stanowi dopełnienie przyrody i to właśnie na zieleń, w pierwszej kolejności, zwraca się uwagę latem. W niedalekiej odległości od wzniesienia leży Cotchford Farm – dawna posiadłość Alana Alexandra Milne. To tu powstały opowiadania o Kubusiu i jego towarzyszach. To tu przyjechał Ernest Howard Shepard, by stworzyć ryciny do książki. Chciałabym jeszcze kiedyś, wspólnie z dziećmi, odwiedzić angielski las Ashdown w East Sussex.

KUBUŚ I JEGO KUMPLE

„Osiołka odnajdziesz w lesie tym,
Maleństwo z Mamusią też.
Królika, Prosiaczka, Sowy dom
I Kubuś Puchatek tam jest…”

W Stumilowym Lesie mieszka mały, grubiutki Miś. Mówią o nim (sam również o sobie tak mówi), że jest Misiem o „bardzo małym rozumku”. Ja jednak się z tym nie zgadzam. Jest może nieco naiwny, ale za to życzliwy, pomocny i kochany. Poza tym zdumiewa swoimi wyrażeniami i opowiadaniem niezwykłych rzeczy, które nie przytrafiają się każdemu.

Ulubionym przytulasem mojego Syna był jednak Prosiaczek. Mały, z ogromnymi uszami i w różowym, pasiastym stroju. To on sprawiał, że Jaś szybciej zasypiał, a rano nie marudził. Mimo, że różowy bohater przestał być już towarzyszem wieczornych „przygód” Synka, Mały często go przytula i cichutko coś „szepcze” na ucho. Marysia natomiast bardzo lubi Maleństwo, które na kartach książki jawi się jako wesołe i odważne zwierzątko. Kochające swoją Mamę Kangurzycę i zawsze skore do zabawy, szczególnie z Tygrysem – pręgowanym, szalonym i brykającym.      

W Lesie mieszkają jeszcze inne zwierzęta. Jest „bardzo mądra” Sowa, przesiadująca w domku na drzewie, umiejąca czytać i pisać. Szary, lubiący rządzić, konsekwentny i stanowczy Królik oraz ulubieniec mojego Męża, Kłapouchy – osiołek melancholik. Nad całą gromadką czuwa mały chłopiec. Ma prawie 6 lat i na imię Krzyś.  Jest pomocny i wesoły. To także znakomity organizator spotkań, zawsze pamiętający o urodzinach swoich małych towarzyszy.

KRAINA DZIECIŃSTWA

Jest wiele książek, dzięki którym wracam do dzieciństwa. Do ulubionych należy między innymi „Kubuś Puchatek”. Ogromnie się cieszę, że moje dzieciaki również polubiły Puchatego Misia i jego wszystkich kumpli ze Stumilowego Lasu.

Książka Alana Alexandra Milne to niesamowita opowieść o istnieniu w grupie. Akceptacji i zrozumieniu wad, małych kłótniach, psikusach i „rodzinnych” spotkaniach. Byciu z kimś i byciu z samym sobą. Mówi o przyjaźni, poznawaniu tych, którzy są obok nas, a przede wszystkim pobudza wyobraźnię. Zupełnie inaczej odbierałam tę pozycję, kiedy byłam jeszcze małą dziewczynką, inaczej odczytuję ją dzisiaj. Niesamowicie dojrzałe są bowiem słowa bohaterów lektury. 

„A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść?
– spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę – Co wtedy?

– Nic wielkiego – zapewnił go Puchatek
– Posiedzę tu sobie i na ciebie poczekam.
Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika”.

15 lat temu od współlokatorki, również studentki Filologii Polskiej, dostałam w prezencie na Święta Bożego Narodzenia pewną książkę. Jest ze mną do dzisiaj. To „Puchatkowa księga cytatów”, która zawiera najciekawsze i najbardziej interesujące wypowiedzi postaci utworu Alana A. Milne. A jest nad czym chwilę się pochylić, ponieważ słowa bohaterów niosą ze sobą wiele mądrości i uczuć.

„A może jakieś drzewo wywali się na nas,
kiedy będziemy akurat pod nim przechodzić?
A może nie? – rzekł Puchatek po dokładnym namyśle”.

„Prosiaczek, idący w tyle za Puchatkiem,
wspiął się na paluszki i szepnął:
– Puchatku!
– Co, Prosiaczku?
– Nic – rzekł Prosiaczek, biorąc Puchatka za łapkę
– chciałem się tylko upewnić, że jesteś”.

DZIEŃ PLUSZOWEGO MISIA

Kiedy pisałam ten tekst, nie zdawałam sobie sprawy jak doskonale dopasuje się do kalendarza 2016 roku. Jutro przecież Dzień Pluszowego Misia, a Kubuś jest idealnym kumplem na małe, rodzinne szaleństwo. Natomiast książki wydawnictwa Nasza Księgarnia, po prostu śliczne, w twardej oprawie, z oryginalnymi ilustracjami, mogą okazać się znakomitym prezentem świątecznym dla Tych, którzy Puchatego Bohatera bardzo lubią.

„Bez Puchatka całe przedsięwzięcie będzie niemożliwe.
– Och – westchnął Prosiaczek […]
Puchatek zaś poszedł do kącika i rzekł z dumą do siebie:
– Niemożliwe beze mnie. Taki to już ze mnie Miś”.

Taki to już z Kubusia Miś.
Przyjaciel moich dzieci i ulubiony bohater książek z dzieciństwa.
Nie pytam nawet czy Go znasz, bo chyba wszyscy Go znają, prawda???